Über Worpswede

Een beten ober us Weyerbarg (Worpswede)

Keen hier al lang wohnt nömt sien Dorp an"n Barg, in Tosamenhang mit sienen frötiedig gründ`ten Aflegern "Weyerdeelen" un "Weyermoor", jümmer noch "Weyerbarg".
Fundstücke wiest up temlich ole Besiedlung hen, aber urkundlich ward de Ort "Worpswede" er"s 1218 erwähnt. Dat Kloster Osterholt wor plichtschuldigst een halven Tein"ter oberwiest. De Inwohnerlist" benömt 1556 acht Hofsteern in"n Dorp. Dat wör de woll olste Straten, de vodag noch good pleegte Buurnreeg. Vun dor ut kunnen de Buurn good na"n Weyerfeld un to ehr Gröönland an de Haam. Dat Hochwater in Harvst un Winter kunn de Hofsteern nix anhebben; dat Moor umto gev Schutz vo Gesindel.
Twintig wietere Fomilien flüchten vo de räuberischen Horden bi den Dartigjährigen Krieg up den Weyerbarg un umto.
Weyerbarg mit sien vom Moorkommisar Findorff fertigstellten Zionskarken wor to"n wirtschaftlichen un kulturellen Mittelpunkt vun de in"n 18. Johrhundert nee"t anlegten Moordörper. Nu wohnten hier Handwarker un Kooplüür, Doktors un Afteker.
De Vobindung to"n Umland wor in den Johrteinten no 1945 noch beter. Schoolbusse föhrt vodag de Kinner in de Weyerbarger Mittelpunktschool mit Orientierungsstufe un in de wieterföhrenden Schoolen in Grasbarg un Liliendahl.
De Gebietsreform 1974 voeinigte de Ortschaften Worpswede, Huttenbusch, Nee Sankt Jürgen, Mevenstedt, Schlußdorp, Ostersod, Überhaam und Waakhusen to de "Einheitsgemeinde Worpswede".


Weltwiet Upsehen keem er"s dör de Maler in dat so afschiedene Dorp an"n Weyerbarg. Fritz Mackensen un sien Studienfrünn Hans am Ende, Otto Modersohn, Fritz Overbeck un Heinrich Vogeler wör"n de Entdecker vun de egenartigen Landschaft for de Malerei un gründ"ten den so groten Namen "Künstlerdorf Worpswede", wo seek uter Malern ok Photogrofen , Schriebers un Kunsthandwarkers to Huus föhlten. Galerien maken up, "Atelierhüüs" for de Upnahme junger Künstler as Stipendiaten wor"n inricht, de Wodderupbau Heinrich Vogelers "Barkenhoff" deent unner anderem ok dissen Zweck.

Barkenhoff

Barkenhoff

Natur un Kunst lockt jed" Johr dusende Besööker na"n Weyerbarg un sien schön"t Umto. Veele Familien ut de Stadt hebt in de Dörper een nee"t to Huus fun"n.
Dat givt ok Dag wo dat iskoolt is mit bannig veel Snee, dat uter de Weyerbarger, lütt un grood, ok veele Bremer mit Ski un Sleer"n den Weyerbarg dalsuust.
Dor de Landkreis to"n nordwestdüütschen Küstengebiet tohört, sünd atlantische Luftmassen voherrschend.
De Wind ut West bringt us veel Regen un meist diesig Weer. Veel Snee in"n Winter, dar kann"s up luur"n. Wenn"t denn klor word, gräsig koolt un de Haam dicht is, koomt se aal mit Streetschoo un Sleer"n.

Eene vun veelen boofälligen Holtbrücken ober eenen Aftugsgraben, to"n Bispill in"n Verlüßmoor, mookt eenen slechten Indruck. Awer man brukt nich wohrschauen, se is sachverständig un sehr solide boo"t wor"n un is vodag noch good for den eer todachten Zweck. De eersten Stege ober de vun Han"n mit Plattschuppen un Spaaten in"n Moor uthoben Schippgröben mussen vun de Lüür sülben boot wer"n. Se woor"n "Postbrücken" nömmt un vobunnen de Hofsteern mit de Gemeen Vorweide guntsied vun den upsmeeten Damm. For jede Postbrück gev dat vun de "Rentkammer" veer Daler. So veel har een Buur as Pächter vun"n Staat for siene 50 Morgen Land as Tinsen in"n Johr aftogeben.
De Utsicht von"n Weyerbarg in de Niederung is for veele Besööker Weyerbarg"s eene Öwerraschung. Dat harr"n se nich dach, as se to"n eersten Mal den so sanft anstiegenden Sandbarg hochslaar"n.
An"n Rand von dat Eyrlische Holt, veele Barkenbööm, sünd Bänke upstellt, to"n Luftholen, to kieken wo de Sunn twölf Kilometer achter de Osterholter Geest unnergeiht un wo de Nebel in de Haamwissen hochkummt.
De Weyerbarg is man just"n beten ober 50 Meter hoch. Aber dat Land umto liggt so deep, dat de "Huckel" rut ragt as`n Barg. Un dat alln"s weil de Riese Hüüklüüd den lüttjen Jan von"t Moor mit een Schorten vull Sand smeeten hett, un wirklich alln"s hier tohopen "weyt" is!
Dat schier unendlich vun Wissen un Weiden, dörtogen vun Haam un Beek, inromt vun de Osterholter Geest, kummt de meist Wulkenstarke Heeben duchtig hoch un grood up de Besööker to. Man snackt sogar von"n "typischen Worpsweder Himmel" un meent dat dat Tohopenströmen vun feuchten un drögen Luftmassen so utdruckstarke Wulkenbiller un de so oft eegenartigen Heebensfärbungen giv. Jümmer weiht een lichter, mannigmal ok starken koolen Wind ober"t Lan"n. In Weyerbarg is"t dütlich warmer; Narzissen un Tulpen blöht hier twee bit dree Weeken eter.
Reetdack Fachwarkhüüs sünd for den Buurnhof unwirtschaftlich wor"n. Dat Reetdack, wenn ok wesentlich duurhafter as dat fröhere Strohdack, wo so gern Spatzen un Müüs in wohnten, geiht lichter twei, as dat mit roten oder swatten Pannen. Dat Utbetern oder gar Nee"t decken word dürer un de Vosicherung will ok to veel.
Bannig veel Stroh- un Reetdackhüüs sünd dör Blitzschlag bit up de Grundmüürn dalbrennt, mannigmal ok, as sludersche Tungen meent, "just to de rechten Tied".
De Klappbrück ober de Haam bi"n Gasthof "Neu-Helgoland" wor vun den Water- un Bodenvoband Weyerbarg er"s in"n Johr 1958 boot.Vogänger wör een Holtbrück, de wegen Boofälligkeit afreten wer"n muss. Den eersten Plan, tohopen mit de nee"e Brück ok eene faste Straten dör de Wissen na Düwelsmoor to legen, gev man wodder up. De Brück un de breete Sandweg in dat Landschaftsschutzgebiet dröft bloß von Landwirtschaftlich bruukten Fohrtügen beföhrt wer"n.
De Piesel vun de Wirtschaft harr ok de Kurbel. Denn mit Hülp eener Winde ward dat Middeldeel eenfach hochklappt, wenn Motorboote oder Segler de Haam hoch oder dool wöllt.

Weyermoor, eene lüttje Ansiedlung an"n Rand vun de Haamwissen kummt er"s Anfang vun"t 18. Johrhundert up.
Dat wören Hüüslinge vun Weyerbarger Buurn de hier, as ok in Weyerdeelen, al vo Beginn vun de "Kurhannoverschen Kolonisation" as Kätner heimisch worrn, Torf for de Weyerbarger Buurn un for seeck sülben steeken, un dormit ok Ackerland for seeck sülben kreegen. Eene Tofohrt na de Haam dör eenen Schippgraben harr"n de "Weyerhäuslinge" noch nich.
Voglecken mit anner grötere Moordörper laterer Tied hett Weymoor seeck kuum wieterentwickelt.

Ok vodag noch könnt wi us al nich den besonderen Reiz vun Weyerbarg un sien schön"t Umto entteen.
De afwechslungsrike, reizvolle Landschaft is for us Weyerbarger een Kapital vun unschätzbarem Wert. Eere Erhaltung un Pleeg schull for us un de Erholungsbedürftigen Minschen de wichtigste Upgave wee"n.

Tohoopenstellt, upschreeben un in"t Plattdüütsche brocht vun Wolfgang Schnaars un Michael Böhme

Diese Website benutzt Cookies, um Ihnen das beste Erlebnis zu ermöglichen.

.Weiterführende Informationen erhalten Sie in unserer Datenschutzerklärung.